Schokkend! lijdensweg van krabben en kreeften kan tot zelfs maanden duren.

Wie denkt aan de lijdensweg van krabben en kreeften denkt vaak meteen aan het dier dat levend in de pan word gekookt. Een lijdensweg van enkele minuten waarbij  het dier onverdoofd word geslacht. Sommige van deze dieren worden voordat ze de pan in gaan gedood, echter keer op keer zonder bedwelming en dan door een messnede. Maar het onderzoek van 1037 Against Animal Cruelty reikt verder dan die lijdensweg in de pan.

Krabben en kreeften moeten tot maanden lijden. 

Tijdens ons onderzoek kwamen wij de volgende schokkende dingen tegen:

Uithongering : worden tot maanden zonder eten gezet.
Transport : in benauwde situaties per vliegtuig/ schip.
Mishandeling : door scharen vast te binden.
Foltering  : Levend ontdoen van scharen en ontdoen van schild, en daarna langzaam laten sterven.
Leefomstandigheden :  Onthouden van natuurlijke leefomstandigheden.
Opslag :  Dagen opgesloten in dozen met compartimenten  of op elkaar gepropt.
Stress : Blootstelling aan licht en zon
Marteling : levend op ijs houden of droog in bakken.
Hun lijdensweg is vaak tot maanden zonder dat daar iemand van bewust is wat voor leed deze dieren moeten ondergaan.

Vangst

Het begint allemaal voornamelijk op zee. Korven worden uitgezet in gebieden op zee, en vanaf het moment dat krabben of kreeften de korf in gaan en afgaan op het aas (afval van vissen die verwerkt zijn), kunnen ze geen kant meer op. Bevruchte vrouwtjes of dieren die niet aan de grootte voldoen worden teruggezet in zee. Maar het gebeurt ook dat ze gevangen worden door middel van sleepnetten die over de bodem slepen, waardoor alle dieren over elkaar heen rollen totdat het net wordt opgehaald. Na selectie en opmeting worden de scharen vastgebonden en verdwijnen de dieren in het ruim van het schip. Het kan zomaar 7 dagen duren voor het schip met vangst weer terug is in de haven. Bv: de Noordzeekreeft wordt merendeels gevangen aan de Engelse kust.

Het begint er mee dat de vissersboot een aantal vangkorven op de zeebodem laat neerdalen. Wat er in die korven echt gebeurt ziet u in het volgende filmpje: 

Ter info: kreeften zijn normaal nachtdieren onder water, ze leven o.a. in holletjes in de modder. Als de nacht aanbreekt komen ze tot leven en gaan ze op jacht. De kreeft eet vooral voedsel dat zich op of in de bodem bevindt. Ze eten zowel dood als levend materiaal. De voedingswijze van kreeften is gevarieerd en bestaat uit vele diersoorten, zoals wormen, kreeftachtigen, schelpdieren en stekelhuidigen, maar ook kleine vissen worden gegeten. Maar als ze eenmaal gevangen zijn tot aan het moment dat ze gegeten worden, moeten ze het al die tijd, en dat kan tot maanden duren, zonder voeding doen. Deze dieren worden letterlijk uitgehongerd en leven op hun eigen vetreserves tot het moment dat ze (vaak levend) gekookt worden en hun laatste gruwelijke lijdensweg moeten meemaken.

Na enige tijd worden de korven met de gevangen dieren weer opgehaald. Wat er dan gebeurt ziet u in het volgende filmpje:

Daarna gaan deze dieren naar de veiling: rechtstreeks vanaf het schip of eerst via transport per vrachtwagen naar de veiling toe. Na de veiling worden de dieren overgeladen, verpakt en wederom op transport gezet; per schip of vliegtuig.

Transport

De wijze van verpakking is alles behalve prettig voor deze dieren, laat staan dat het iets te maken heeft met hun natuurlijke leefomstandigheden. Een onbekend aantal dieren overlijdt onderweg tijdens transport per vliegtuig of per schip. Het aandeel sterfgevallen per schip ligt lager dan aantal sterfgevallen per vliegtuig maar zijn daar ook niet uitgesloten. Deze dieren worden of op elkaar gepropt in dozen of in smalle compartimenten op hun staart gestopt zonder enige vorm van bewegingsruimte en deze toestand kan tot dagen duren. Krabben en kreeften zijn zeer gevoelige dieren die zeer moeilijk tegen stress kunnen. De vangst is al een ramp voor deze dieren, maar het levend op transport zetten van deze dieren is een schande en een ware hel. Waar een ieder zich inzet en hard maakt (wat op zich al een schande te noemen is dat dat nog steeds nodig moet zijn) voor juiste transportomstandigheden voor levend vee en pluimvee waarbij de vloerbelasting, transporttijden en water-/voedingsvoorzieningen van belang zijn, worden kreeften op elkaar gepropt zonder dat daar ook maar enige vorm van regelgeving voor is.

Zoals u ziet op bovenstaande foto’s, worden de dieren onder erbarmelijke omstandigheden vervoerd. Deze dieren worden vaak tot dagen in deze verpakkingen gehouden; tijdens transport, maar ook tijdens opslag van deze dieren en dat zonder enige vorm van natuurlijke leefomstandigheden en wederom met onthouding van voedsel.

Het volgende filmpje geeft schematisch weer hoe de dieren vervoerd worden: 

Eind 2015 was er een vracht, dit keer met 2.800 schaaldieren die op weg waren naar Nederland in het prototype van versie 2 van Aquaviva​, de container van CMA CGM. Aan het einde van een 12-daagse overtocht vond de gezondheidsautoriteit in Rotterdam de kreeften in uitstekende staat en bijzonder robuust. “In feite gaf dit het groene licht aan ons project”, somt Sylvain Ono Dit Biot van CMA CGM​ op. https://www.cma-cgm.com/media/magazine-article/49/aquaviva-a-revolutionary-mode-of-transport-for-live-lobsters

Zoals er valt te lezen in dit artikel van een transporteur van kreeften per schip, duurt de overtocht 12 dagen; laden en lossen en doorvoeren hiervan vallen hier niet onder. Minimaal 12 dagen wederom zonder eten in smalle compartimenten en zonder enige vorm van bewegingsruimte.

Canada is goed voor meer dan 60% van de vrachten van kreeften in Noord-Amerika en levert meer dan de helft van het wereldaanbod aan kreeft. In Canada piekt het kreeftenseizoen meestal twee keer per jaar: een keer in de lente (april-juni) en een keer in december. Canadese provincies zijn opgesplitst in 41 individuele kreeftengebieden (LVO’s). Elk gebied is onderworpen aan zijn eigen seizoen, variërend van acht weken tot acht maanden. De pauzes in vismomenten worden getimed met de vervelling van de kreeften. De grootste vangsten van Canadese kreeften bevinden zich in de gebieden 33 en 34 met de grootste trek meestal in de maand november.

Van half september tot eind november is de kreeftenvisserij in volle gang. De vangst is enorm; vooral levende zeekreeften met harde schaal. Een groot deel van de kreeftenvangst wordt gebruikt om aan de vraag naar kerstdiners en nieuwjaarsvieringen te voldoen. Een groot deel van de harde kreeften wordt naar het buitenland vervoerd; naar Europa en Azië, waar men een hoge prijs voor de dieren krijgt. In afwachting van seizoensgebonden veranderingen en wanneer de oogst de vraag overschrijdt, wordt het overschot aan kreeften opgeslagen of vergroot om beschikbaar te worden gemaakt wanneer de vangst minder is.https://translate.google.nl/translate?hl=nl&sl=en&u=https://lobsteranywhere.com/seafood-savvy/best-time-buy-lobster/&prev=search

Controle

De meeste van de Canadese kreeften komen aan per vliegtuig, waarom wij dan ook onderzoek deden op Schiphol. Normaal is de procedure voor levende dieren dat deze eerst in quarantaine gaan voordat ze worden uitgevoerd of worden ingevoerd in het land. https://www.nvwa.nl/onderwerpen/vervoer-levende-dieren   Wij Wij stelden onze vragen aan het dierenhotel en afdeling Cargo op Schiphol. Toen wij contact opnamen met het dierenhotel en wij de vraag stelden hoelang de levende kreeften in quarantaine bleven die afkomstig zijn uit o.a Canada, was hierop direct het antwoord: “Kreeften komen bij ons niet binnen: dat is versproduct, U moet een andere afdeling bellen.” Toen wij aangaven dat het levende dieren zijn die normaal in quarantaine horen, kregen wij het volgende te horen: “Dat klopt, maar ze worden gezien als versproduct. U moet echt een andere afdeling bellen, hier zitten ze niet.” Hierop hebben wij besloten om onderzoek te doen op Schiphol Cargo zelf. Helaas is het niet mogelijk om het zeer goed bewaakte gedeelte op te komen, waardoor wij de medewerkers van afdeling Cargo hebben opgewacht in een parkeergarage aan de overzijde van de weg. Bij de vraagstelling hoe de controle wordt uitgevoerd met levende kreeften kregen we van de eerste medewerker te horen: “Leven die kreeften nog? Dat wist ik niet. Ze zijn zo hermetisch verpakt en gaan gewoon bij ons de grote koeling in tot ze afgehaald worden. Omdat wij toch meer informatie wilden hebben over deze dieren op transport, hebben wij nog andere medewerkers gesproken. “De kreeften komen als versproduct binnen en worden niet gecontroleerd en gaan of rechtstreeks door naar de afnemer die staat te wachten of ze gaan de grote koeling in tot afroep, en dat was het. “Op de vraag wie de controle doet op deze levende dieren kregen wij het volgende te horen: “De afzender is safe en de ontvanger ook, waardoor er geen controles worden uitgevoerd. Het is niet nodig.” Wij vonden dit wel heel makkelijk beantwoord, maar kwamen niet veel verder dan dat de dieren worden opgeslagen in het grote koelhuis van Schiphol Cargo tot de afnemer zich meldt. Hoelang de dieren daar dan kunnen staan kregen, we geen antwoord op.

Toch zijn er wel steekproeven van de NVWA op de controle van deze dieren op Schiphol. De doos of dozen worden geopend tot maximaal 10 dozen per lading om te kijken of de dieren nog leven en er goed uit zien…echter zien we geen bacteriële controle op deze dieren blijkende uit het filmpje:

Maar waarom maken wij ons druk over wie de controle doet bij het importeren van deze dieren? Kreeftenvlees is een goede broedplaats voor ‘vibrio bacteriën’. Deze kleine monsters staan bijvoorbeeld aan de basis van cholera, dus het zijn niet zomaar bacteriën. Zodra de kreeft dood is, is het startschot gegeven voor deze bacterie om zich razendsnel te vermenigvuldigen in het lichaam van de kreeft. Het gevolg is simpel: iemand die het kreeftenvlees eet zal binnen de kortste keren zeer misselijk worden. In sommige gevallen – en met héél veel pech – kan het zelfs zijn laatste kreeft ooit zijn. Het vervelende is ook nog dat je het dode kreeftenvlees wel kunt verhitten, maar daar gaat de bacterie niet mee dood https://www.businessinsider.nl/why-we-boil-lobsters-alive-2018-4/?international=true&r=US

Naar aanleiding van de informatie op Schiphol Cargo en de wijze van controle die uitgevoerd wordt door de NVWA, wat hierboven in het filmpje te zien is, bleven voor ons nog steeds een aantal vragen onbeantwoord. Daarom heeft 1037 Against Animal Cruelty contact opgenomen met het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM), waar wij bij een deskundige aldaar de volgende vragen stelden:

1. Hoe worden de Nederlandse en Europese wateren gecontroleerd op aanwezige ziektekiemen? Antwoord hierop van de RIVM:  De Nederlandse wateren worden elke maand bemonsterd, waardoor er een goede controle ontstaat of er eventuele ziektes in het water zitten. In Nederland hebben we de afgelopen 15 jaar geen geval gehad daarin. Echter een acute situatie net na de bemonstering van het water is niet volledig uitgesloten. Het kan dus acuut gebeuren, echter de kans is klein.
2. Hoe worden de wateren buiten de EU bemonsterd en wie houdt daar controle op? Antwoord hierop van de RIVM: Omdat de richtlijnen m.b.t. import voor Nederland het zelfde zijn als voor EU gaan we ervan uit dat ook daar de wateren bemonsterd worden op ziektekiemen. 
3. Wie voert daarop de controle uit en welke cijfers zijn daarover bekend? Antwoord hierop van de RIVM: Het is niet bekend wie de controle daarop houdt en er zijn geen cijfers bekend dat de wateren waarin bevist wordt buiten de EU ook veilig zijn. Maar we gaan er van uit.
4. Is het ervan uitgaan een reden om een product veilig te mogen stellen? Antwoord hierop van de RIVM: Nee, in principe niet, maar cijfers zijn er niet. 
5. Dus het kan zomaar zijn dat er zieke dieren het land binnen komen? Antwoord hierop van de RIVM: Dat word gecontroleerd door de NVWA.  Onze reactie hierop: De NVWA houdt een steekproefronde waarin slechts 1 procent of minimaal 1 doos tot maximaal 10 dozen gecontroleerd worden, hierbij wordt er gekeken of de dieren nog leven en hoe de dieren eruitzien. Er is voorzover wij konden zien op het filmpje van de NVWA, geen controle op microbiologie om te kijken of er ziektekiemen zijn.
6. Wie houdt er dan controle? Antwoord hierop van de RIVM: Dan is die er niet. Althans niet in die mate. Het product gaat door als versproduct. 
7. Dus kunnen er zieke dieren binnenkomen die dragers zijn van…. Antwoord  hierop van de RIVM: Die mogelijkheid kan er bestaan.
8. Dieren worden tijdens transport op elkaar gepropt in dozen of in smalle compartimenten vervoert per boot of vliegtuig. De reis kan zomaar 12 dagen duren per boot. Indien er een ziek dier dood gaat tijdens transport is er een versnelling bij deze dieren op gebied van micro organisme; Worden de andere dieren in deze doos nu ook ziek door het dode dier?Antwoord hierop van de RIVM: Daar zijn geen cijfers van, maar ga er maar vanuit dat dit het geval is: de dieren zitten zo op elkaar gepakt dat de kans zeer groot is. 
9. Dus hierdoor kan er zomaar een volle doos met ziektedragers het land inkomen ….zonder controle daarop? Antwoord hierop van de RIVM: Die mogelijkheid bestaat.
10. In hoeverre wordt er een Vibrio-bacterie aangetroffen in de Nederlandse wateren en in de EU? Antwoord hierop van de RIVM: Deze worden inderdaad zo nu en dan aangetroffen, waarna het gebied op slot gaat voor bevissing. Het heeft met de waterkwaliteit te maken en afwateringen van rioleringen en de temperatuur. Het komt overal voor. 
11. Dus het kan zomaar zijn dat voor de maandelijkse bemonstering er bv. 20 dagen kreeften gevangen zijn met de Vibrio-bacterie in hun lichaam, die dan op de markt zijn gekomen? Antwoord hierop van de RIVM: Dat kan inderdaad, er zijn echter geen gevallen bekend van iemand die de bacterie heeft opgelopen. 
12. U zegt: niet bekend, of wordt daar niet naar gekeken? Onze aansluitende reactie op de vraag: Aangezien de symptomen lijken op die van bv. een buikgriep kan het zo maar zijn dat of mensen niet eens naar een arts gaan of dat de arts concludeert dat het mogelijk een buikgriep of iets dergelijks is, terwijl er misschien iets anders aan de hand is. Antwoord hierop van de RIVM: Dat is inderdaad zo, wij mensen hier lopen niet naar de dokter daarvoor en gaan ervan uit dat het vanzelf over gaat. 
13. Dus u heeft daar geen feitelijke cijfers over? Antwoord hierop van de RIVM: Nee inderdaad niet.
14. Hoe is het mogelijk dat een dode kreeft niet meer verkocht mag worden i.v.m het gevaar op bacteriën, maar wel als soepkreeft? Antwoord hierop van de RIVM: Dat klopt, dat heeft te maken met de bereidingstijd. Een kreeft wordt korter bereid waardoor de bacterie niet dood gaat. Bij soep is de bereidingstijd veel langer, waardoor de bacterie wél dood gaat. 

Om alleen al een voorbeeld te noemen: zo was er in 2011 opnieuw een uitbraak van cholera in de Dominicaanse Republiek. Er waren circa 500 gasten ingevlogen voor een trouwfeest. Ze hadden onder andere kreeft te eten gekregen die besmet was met cholera die even daarvoor in Pedernales, een stad bij de grens met Haïti was gevangen waar in 2010 de cholera was uitgebroken.  https://archive.is/20130703124916/http://www.nieuws.nl/buitenland/20110127/Cholera-door-besmette-kreeft-op-chique-bruiloft

In Nederland zijn er helaas geen goede en juiste cijfers bekend om een goede inschatting te kunnen en mogen maken in hoeverre levende dieren die het land inkomen die ziektekiemen bij zich hebben, en kunnen we ook zeer slecht bepalen hoeveel mensen er mogelijk ziek zijn geworden door het eten van deze dieren, omdat er simpelweg niet altijd naar de dokter wordt gegaan of er wordt verder niet naar gekeken door een arts.

Opslag

Dat ook de wijze van verpakking voor deze dieren onjuist kan zijn blijkt ook wel uit een onderzoek. De dieren worden normaal met behulp van een vochtige doek en een koude gel pack verpakt in de nu bekende gekoelde dozen. Krabben ademen onderwater met behulp van hun kieuwen om zuurstof uit het water te halen, net als een vis. Maar krabben kunnen ook perioden buiten het water overleven en tot op zekere hoogte kunnen ze ook hun kieuwen gebruiken om zuurstof uit de lucht te halen. Sommige soorten hebben aanpassingen die hen in staat stellen om hoofdzakelijk op het land te leven. – Kreeften hebben kieuwen om zuurstof uit het water te halen, en in beperkte mate kunnen ze ook hun kieuwen gebruiken om water uit de lucht te halen wanneer ze uit het water zijn. – Onderzoek suggereert dat de gebruikelijke commerciële praktijk om de kieuwen van kreeften en krabben vochtig te houden wanneer ze uit het water zijn, het juist moeilijker maakt dan gemakkelijker om zuurstof uit de lucht te halen. Het lijkt waarschijnlijk dat water op de kieuwen de filamenten doet klonteren en een barrière vormt voor zuurstofdiffusie.   https://onekindplanet.org/uploads/publications/cephalopods-decapod-crustaceans.pdf:

Uithongering 

Als ze eenmaal aangekomen zijn bij de groothandel gaat het deze dieren niet veel beter af, bleek uit ons onderzoek en diverse undercoveropnames bij deze groothandels. Deze dieren worden hier gehouden voor verkoop aan horecazaken en handelaren. Tijdens ons onderzoek kwamen wij tot de schokkende ontdekking dat deze dieren tot wel maanden onthouden worden van voeding tot het moment dat ze de pan in gaan en dat alleen maar om de bakken schoon te houden. Keer op keer als wij dezelfde vraag stelden kregen wij bij deze groothandels te horen dat deze dieren geen voeding kregen en ook geen voeding nodig hadden. “Ze kunnen tot maanden leven op hun eigen vetreserves” werd ons verteld.

Hieronder een paar fragmenten uit onze undercoveropnames die bij verscheidene filialen van groothandel Makro zijn gemaakt:

Stress

Maar niet alleen het onthouden van voedsel is een probleem bij de groothandels (Makro, Hanos, Sligro en Vis groothandels op Urk, waar wij ook vragen hebben gesteld); ook het houden onder licht is een probleem voor deze dieren. Doordat de ogen van de kreeften vooral aan het donker en de schemering gewend zijn, zijn ze erg gevoelig voor licht, ze zijn zelfs bang voor licht. Het heeft dan ook niets te maken met hun natuurlijke leefomstandigheden waarbij deze dieren in donkere holtes leven. We zien dat de homariums bij de groothandels volledig kaal zijn en slechts bestaan uit glas en water, terwijl deze dieren zich graag verschuilen achter of onder rotsen of in holletjes in de bodem. Ook het willekeurig deponeren van deze dieren in homariums geeft veel stress. Ze kunnen zichzelf niet verdedigen, omdat de scharen al vanaf het moment dat ze gevangen worden uit de zee zijn vastgebonden. We zagen ook dat de dieren scharen afwerpen vanuit hun natuurlijke verdedigingstactiek om uit de greep van een soortgenoot te kunnen ontsnappen. Bij ons verdere onderzoek in de Makro zagen wij enorm veel dode en aangevreten rivierkreeften in een apart homarium. En zoals de eerste foto al laat zien: het trieste beeld van een kingcrab dat een kwaliteitskeurmerk label in zich heeft. Hoe triest en wreed is dat. Een stuk plastic in je geschoten totdat de kingkrab uiteindelijk gedood wordt. De afzet van deze dieren loopt vanwege zijn grootte langzaam.

In het volgende filmpje ziet u kreeften vechten en zijn er een aantal dode rivierkreeften te zien:

Markten

Bij ons verdere onderzoek zijn wij de straat op gegaan. Daar zagen wij bij diverse markten in het land zoals bv. in Amsterdam en Groningen, dat deze dieren onder erbarmelijke omstandigheden levend worden gehouden op ijs. Zo zag ons team bv. op verschillende dagen op de Albert Cuyp markt dat krabben levend werden gehouden op ijs tussen afgerukte ledematen van soortgenoten.  Ditzelfde tafereel zagen wij ook op de Dappermarkt in Amsterdam. Wij kregen ook beelden doorgezonden van de Vissenbescherming van de markt in Groningen waar de situatie voor deze levende dieren ook zeer schrijnend te noemen was. In Amsterdam zagen wij een speciekuip met krabben voor een viswinkel staan, waar voorbijgangers krabben uit konden halen en in plasticzakken konden doen. Dieren die op elkaar gegooid zijn alsof het niets is en tevens in de volle zon staan waar deze dieren niet tegen kunnen. Wij, maar ook de Vissenbescherming, maken ons ernstig zorgen over de manier van behandelen en houden van deze levende dieren. Hierbij wordt voorbij gegaan aan elke vorm van dierenwelzijn.

Stukgoed word nog netter en beter behandeld dan deze levende dieren die door een ware hel gaan tot zelfs maandenlang (zie het volgende filmpje):

Krabvlees en kreeftenvlees

Natuurlijk zien we ook gewoon bij groothandels, winkels en op markten vers of ingevroren krabvlees en scharen liggen. De wijze waarop dit vlees en scharen worden verkregen heeft niets meer met dierenwelzijn te maken, maar alles met pure wreedheid. Op vissersschepen worden de scharen van levende krabben afgetrokken, waarna de dieren weer in zee worden gegooid. Bij verwerkingsfabrieken waar iemand voor Peta in 2013 undercoverbeelden maakte zie je hoe de scharen van levende dieren er worden afgetrokken en ook hoe het krabvlees van het lichaam wordt ontdaan. Deze behandelingen die de dieren onverdoofd moeten mee maken waarna ze, nog steeds in leven zijnde, verdwijnen in de zee of in een container of in kokend water, zijn te gruwelijk voor woorden. Niemand lijkt zich hier zorgen om te maken, laat staan dat er wetgeving voor is.

Een filmpje van Peta van sept 2013 waarin de harde werkelijkheid uit deze industrie wordt vertoond (schokkende beelden):

Koken

Tot slot belanden we na de reis van deze dieren uiteindelijk bij de eindbestemming, waar wederom de harde werkelijkheid zichtbaar wordt. Dieren die levend de pan in gaan of op brute wijze een mes door hun hoofd gestoken krijgen om uiteindelijk te dienen voor een paar minuten genot van de mens. Deze dieren die net als de mensen tot 100 jaar oud kunnen worden, worden op brute wijze gevangen, behandeld en geheel zonder eten gehouden, tot maandenlang en dat alleen maar om opgediend te worden.

Kunnen kreeften en krabben pijn lijden?

Bij kreeften en krabben is men er – nog meer dan bij vissen – lange tijd van uitgegaan dat deze dieren geen bewustzijn en gevoelens kennen en dus ook geen pijn kunnen lijden. Bij de verwerking van deze dieren tot voedsel worden dan ook doorgaans weinig zachtzinnige methoden gebruikt, zoals het levend koken.

Kreeften en krabben behoren tot de grote groep van ongewervelde dieren, waartoe onder andere ook de mosselen, garnalen, slakken, wormen en inktvissen behoren. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat bij deze dieren ook gevoel, pijnbeleving, bewustzijn, leervermogen en geheugen aanwezig zijn. Al in een artikel van G. Fiorito, ’Is there ’pain’ in Invertebrates?’ (Behavioural Processes 12 (1986) 383-388) wordt uit de overeenkomst tussen de reacties van ongewervelde en gewervelde dieren op negatieve prikkels (vluchtgedrag bijvoorbeeld), en uit de aanwezigheid van opiumachtige stoffen in deze dieren geconcludeerd dat ongewervelde dieren over een pijnsysteem beschikken. Deze conclusie wordt ook in meer recent onderzoek getrokken: onder andere in de rapporten Sentience and Pain in Invertebrates (2005 ) en  Cephalopods and Decapods Crustaceans – Their capacity for experiencing pain and suffering (2005) wordt deze conclusie getrokken.

De bij ongewervelde dieren aangetroffen opiumachtige stoffen komen ook voor bij gewervelden, waaronder de mens, en bewerkstelligen dat de pijn wordt verzacht of zelfs helemaal weggenomen. De gerichte toediening van opioïden bij ongewervelden veroorzaakt dan ook precies hetzelfde pijnstillende effect als bij de mens, zoals blijkt uit een reeks van experimenten bij slakken, garnalen, wormen en insecten.

Er is dus een duidelijke overeenkomst tussen ongewervelde en gewervelde dieren op dit punt van pijnbeleving. Dat is in wezen ook niet zo verwonderlijk want indien dieren de voor hen schadelijke factoren niet via pijnprikkels als onaangenaam zouden ervaren, zouden zij waarschijnlijk geen dag in deze gevaarlijke wereld kunnen overleven. 

14 januari 2013 door Ton Dekker voorzitter Vissenbescherming

Hieronder een kijkje bij het kreeftenfestival in leiden 

En om het nog erger te maken worden er complete feesten georganiseerd rondom de dood van deze dieren. Het feest wordt dan kreeftenfestival genoemd, georganiseerd door bedrijven als Ikea, Holland Casino, Holiday Inn in Leiden of door restaurants. Het doet ons denken aan een ander groot feest waar dieren massaal onverdoofd worden geslacht wat door veel mensen wordt verafschuwd. Waarom dan geen afschuw voor de brute wijze van doden van kreeften en krabben?

Conclusie

Bij het vervoeren en houden van kreeften en krabben lijkt het vandaag de dag heel normaal te zijn dat deze dieren op elkaar worden gepropt, klaarblijkelijk niets hoeven te eten (tot maandenlang), hun scharen aan elkaar worden gebonden, zonder enige vorm van schuilmogelijkheid worden gehouden, levend op ijs of in de volle zon worden gezet en in de meeste gevallen levend gekookt worden zonder dat er door de politiek (bepaalde politieke partijen) wordt ingegrepen in de lijdensweg van deze dieren. Het is helaas nog steeds erg slecht gesteld met de dierenwelzijnseisen voor kreeften en krabben.

Onze dank gaat uit naar de Vissenbescherming voor de samenwerking in het tot stand brengen van dit artikel.

 

Eerste resultaten:

https://utrechtstad.partijvoordedieren.nl/moties/motie-geen-verkoop-levende-kreeften-krabben-en-vissen-voor-consumptie

https://www.partijvoordedieren.nl/vragen/vragen-van-kooten-arissen-over-het-bericht-dat-krabben-enlijden-kreeften-maandenlang-lijden

https://www.rtvutrecht.nl/nieuws/1879572/?fbclid=IwAR3ASkVtRJ4eeVEvrPq82gH9VZSrQs_RdR52YQHOK21V3d_d6Qz8lrgXyKU