Mijn dood jouw luxe

Nertsen, we kennen amper hun ware gezicht, laat staan hoe verschrikkelijk hun leven is in de pelsdierhouderij. Hun leven in draadkooien dicht op elkaar en bij elkaar in hokken gepropt, wachtend op de dood door vergassing voor jouw luxe.

Het modebeeld van voornamelijk jongeren die zich verrijkt voelen met een kraagje in hun nek om te pronken op bv school, een groep elite die zich verheven voelen met zo veel mogelijk pels om hun lijf, naast een zeer grote groep die vecht voor de halalslacht maar het dragen van een bontkraag als gerechtvaardigd vinden en dan de dodingsmethode er even niet meer toe doet. Wie staat er überhaupt stil bij de aanschaf van een jas voorzien van een bontkraag of volledig uit bont opgetrokken? Wie weet eigenlijk hoe deze dieren zijn gehouden, zijn gedood of hoeveel dieren er zijn verwerkt in jouw stukje mode?

Een laatste glimp

Vandaag stond 1037 Against Animal Cruelty in het bosgebied in het dorpje Zeeland waar zondag of maandag deze prachtige dieren weer worden geruimd omdat op dit bedrijf de 62ste besmetting is vastgesteld. Keer op keer zitten we vol verbazing te kijken naar de levensomstandigheden van deze dieren die slechts alleen worden gehouden voor hun pels. Een leven dat bestaat uit gaas en niets anders dan gaas. In dit geval gaat het om de Amerikaanse nerts.

Leefgebied van oorsprong

Normaal gezien leven ze in het Noordelijke deel van Amerika. Deze nertsen leven in een heerlijk bebost gebied en grasland nabij water dat stromend is of meren en moerassen en zelfs aan de kust is deze nerts te vinden. Hoewel hij voornamelijk ’s nachts actief is, kan deze nerts de gehele dag worden aangetroffen. Zijn rustplaatsen zijn tijdelijke holen aan het water, wat vaak een verlaten hol is van de muskusrat of bever, maar niet te beroerd is om ook zijn eigen gat te graven. Door zijn stinkende geurvlaag uit zijn anaal klier markeert de nerts zijn jachtterritorium. Zijn prooien zijn voornamelijk muskusratten, rivierkreeften, vissen, watervogels, konijnen, muizen maar ook reptielen als slangen en schildpadden, kikkers en weekdieren.

Maar niets in deze pelsdierhouderijen komt overeen met hun leefgebied. En dan kijken we toch even terug naar onze wetgeving en dan voornamelijk naar art 1.3 van Wet dieren wat dan een lachertje te noemen is. We hebben het hier dan over de intrinsieke waarde van het dier wat zwaar in het geding komt.

• 1De intrinsieke waarde van het dier wordt erkend.
• 2Onder erkenning van de intrinsieke waarde als bedoeld in het eerste lid wordt verstaan erkenning van de eigen waarde van dieren, zijnde wezens met gevoel. Bij het stellen van regels bij of krachtens deze wet, en het nemen van op die regels gebaseerde besluiten, wordt ten volle rekening gehouden met de gevolgen die deze regels of besluiten hebben voor deze intrinsieke waarde van het dier, onverminderd andere gerechtvaardigde belangen. Daarbij wordt er in elk geval in voorzien dat de inbreuk op de integriteit of het welzijn van dieren, verder dan redelijkerwijs noodzakelijk, wordt voorkomen en dat de zorg die de dieren redelijkerwijs behoeven is verzekerd.
• 3Voor de toepassing van het tweede lid wordt tot de zorg die dieren redelijkerwijs behoeven in elk geval gerekend dat dieren zijn gevrijwaard van:
  • a.dorst, honger en onjuiste voeding;
  • b.fysiek en fysiologisch ongerief;
  • c.pijn, verwonding en ziektes;
  • d.angst en chronische stress;
  • e.beperking van hun natuurlijk gedrag;voor zover zulks redelijkerwijs kan worden verlangd.

Zij krijgen het afval uit de vis- en pluimvee-industrie te eten. Jaarlijks verwerken drie nertsenvoerfabrikanten 220.000 ton van deze afvalproducten tot brij en voegt hier granen, eiwitten, vitaminen en mineralen aan toe zodat de pels in topconditie blijft. Deze combinatie van brijvoer wordt aangeboden op het gaas van de kooien waarin de nertsen worden gehouden. Ze moeten door het gaas heen eten. Als de pups nog jong zijn krijgen ze vaker het brij aangeboden maar dan ook op de nestkist.