Op kraamvisite bij de zeugen

Na een openbare uitnodiging van een varkensboer zijn wij op kraamvisite geweest bij de zeugen van deze boer. Een ieder word in de gelegenheid gesteld via een vensterraam tijdens de zomermaanden om een blik te werpen in de kraamkamer. Tevens heeft deze boer een skybox gemaakt om de drachtige zeugen die nog niet in de kraamkamer liggen te aanschouwen. Zowel bij de kraamkamer als in de skybox heeft de boer duidelijke informatie borden hangen om een ieder te voorzien van tekst en uitleg.

Het bedrijf heeft 200 zeugen staan in een gesloten varkensbedrijf. De drachtige zeugen bevinden zich bij de bedrijfswoning in de dragende zeugenstal en in de kraamstallen. De biggen worden na het spenen overgebracht naar een andere locatie van de boer in een opfokstal. Op deze locatie bevind zich ook nog een vleesvarkensstal en elders hebben zij nog een tweede vleesvarkensstal die totaal goed zijn voor 1300 varkens. De locaties heeft deze boer verdeeld i.v.m. met de milieuvergunningen.

Dit gaf 1037 de ultieme kans om een kijkje te nemen en beelden te maken van de kraamkamers wat normaal achter gesloten deuren blijft. Ons team is hierop afgereisd naar deze boerderij. We zijn gestart bij de kraamkamers waarbij wij een kijkje namen achter het vensterglas naar de zeugen die nog moesten gaan bevallen.

Een week voor de geboorte van de biggen verhuist de boer de zeugen naar de kraamstal. De zeugen worden daar extra gevoerd zodat er een goede melkproductie op gang komt. Bij de geboorte is er geen permanent toezicht nodig, maar de boer houdt wel een oogje in het zeil. Per keer worden er gemiddeld 12 biggen geboren.

Direct na de geboorte vinden de biggen direct de tepel om de eerste melk te drinken, die zeer voedzaam is. Na enkele dagen eten ze ook vast voedsel, zodat ze na vier weken door de boer bij de moeder worden weggehaald. Dit wordt spenen genoemd.

Omdat we geen duidelijke beelden konden maken door de weerspiegeling in het vensterglas en er nog geen biggen waren heeft ons team bij de boer gevraagd of er elders beelden gemaakt mochten worden waar we geen last hadden van de weerspiegeling van het raam en waar biggen aanwezig waren. We kregen van deze boer de gelegenheid om in een andere kraamstal waar diverse kraamkamers aanwezig zijn beelden te maken.

Eenmaal in alle rust binnen gekomen kwamen wij oog in oog te staan met de zeugen die nog moesten bevallen, aan het bevallen waren, of al biggen bij zich hadden die net 1 dag oud waren. Dan zie je toch uiteindelijk het trieste beeld uit deze industrie waarin het dier eigenlijk niet telt en slechts een product moet worden voor de consument.

Wat ons opviel was dat veel zeugen erg veel biggen geworpen hadden waarna je dan ook eigenlijk ziet dat deze genetisch gemanipuleerde varkens een teveel aan jongen heeft die zij niet kan voeden. Wat je dan overduidelijk ziet is dat de wet van de sterkste is begonnen en er een afval race begint te ontstaan waar het zwakkere dier uiteindelijk snel sterft of door de boer gedood word. Het is de harde waarheid in deze industrie waar alleen een goed product over eind mag blijven staan.

Na vier weken worden deze biggetjes bij de moeder weggehaald waarna ze naar een andere stal gaan, de zogeheten opfokstal. De zeugen gaan direct na het spenen naar de inseminatieafdeling waar ze binnen een week kunstmatig weer worden bevrucht met sperma van geselecteerde beren. De selectie is gericht op gezondheid, vitaliteit en vleeskwaliteit. Na de inseminatie gaan de zeugen naar de zeugenstal waar wij ook een kijkje konden nemen vanuit de skybox. Tenzij de zeug onvoldoende biggen heeft geworpen dan word deze afgevoerd naar de slachtlijn. De zeugen worden dus keer op keer bevrucht nadat ze net vier tot vijf weken ervoor hun biggen geworpen hebben. Dit is het doel van een zeug die slechts alleen goed is om steeds weer voldoende kwalitatieve jongen te werpen.

Uiteindelijk geldt voor al deze jonge biggen die bij een gewicht van 110 kilo dat is ongeveer binnen zes maanden, dat ze op transport gaan en dat hun lot eindigt in het slachthuis waar ze uiteindelijk geslacht zullen worden. Wanneer de term big komt te vervallen is vrij onduidelijk. Voor een boer heet het dier geen big meer bij ongeveer 25 kilogram, dat is ongeveer binnen drie maanden. Echter in de vrije natuur zal een big van drie maanden in de verste verte geen 25 kilo behalen en zal het dier dan nog steeds big zijn. Dus wanneer de term big komt te vervallen en over gaat in varken (voor de boer vleesvarken) blijft dus in het ongewisse. De boer rekent dus niet in maanden maar in kilo’s.

Kijkend naar deze beelden waarvan wij hier een paar voor u hebben gepost, rust ons slechts één vraag. Die bite is dat zoveel meer waard dan het leven van dit dier wat door een hel gaat keer op keer.

Denk er eens over na.